بیماری های مشابه

هیپوکلسمی به معنای کاهش غلظت کلسیم سرمی و به‌ویژه کاهش سطح کلسیم یونیزه (غیروابسته به پروتئین) است. علل این وضعیت بر اساس سطوح هورمون پاراتیروئید (PTH) به دو دسته تقسیم می‌شوند: هیپوکلسمی با PTH پایین و هیپوکلسمی با PTH بالا.

هیپرکلسمی به معنای افزایش غلظت کلسیم در سرم خون است و به‌طور عمده ناشی از داروها، بدخیمی‌ها و هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه (primary hyperparathyroidism) می‌باشد. بیماران ممکن است با نشانه‌هایی مانند سنگ (سنگ کلیه یا صفراوی)، استخوان (درد استخوان)، شکم (درد شکم، تهوع و استفراغ) و ذهن (کاهش تمرکز، گیجی، خستگی، استوپور و کما) مواجه شوند. همچنین ممکن است عوارض قلبی-عروقی به‌صورت آریتمی‌های قلبی ناشی از کاهش فاصله QT بروز کند.

سندرم شیر-قلیایی (Milk-alkali syndrome) یکی از علل نادر هیپرکلسمی (hypercalcemia) است که ناشی از مصرف بیش از حد کلسیم و قلیای قابل جذب می‌باشد. بیماران با سه‌گانه‌ی هیپرکلسمی، اختلال کلیوی و آلکالوز متابولیک (metabolic alkalosis) مراجعه می‌کنند. در ۲۰ سال گذشته، بیمارستان‌ها شاهد افزایش موارد ناشی از درمان با کربنات کلسیم بوده‌اند. بیشتر بیماران زنانی هستند که دچار پوکی استخوان (osteoporosis) هستند. عوامل خطر دیگر شامل سن بالا، برخی داروها (دیورتیک‌های تیازیدی، مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین [ACE]، بلوک‌کننده‌های گیرنده آنژیوتانسین و NSAIDs)، بیماری مزمن کلیوی، دیالیز، بارداری و جویدن فوفل (betel nut) می‌باشند. مصرف بیش از حد ممکن است به دلیل اثرات تجمعی باشد.

این اختلال ژنتیکی (وراثت اتوزومال غالب با نفوذپذیری بالا) باعث اختلال در حسگرهای کلسیم شده و منجر به ترشح نامناسب هورمون پاراتیروئید (PTH) می‌شود، حتی با وجود سطوح طبیعی یا کمی افزایش یافته کلسیم سرم. جهش غیرفعال‌کننده بر گیرنده‌های حسگر کلسیم در کلیه تأثیر می‌گذارد و منجر به افزایش بازجذب توبولی کلسیم و منیزیم می‌شود. افراد مبتلا معمولاً با هیپرکلسمی بدون علامت با سطوح طبیعی یا کمی افزایش یافته PTH و همچنین هیپرمنیزمی ظاهر می‌شوند. این اختلال می‌تواند با اندازه‌گیری دفع کلسیم در ادرار از هیپرپاراتیروئیدیسم واقعی متمایز شود. در هیپرکلسمی خانوادگی همراه با هیپوکلسیوری، دفع کلسیم ادرار کاهش یافته است، در حالی که در هیپرپاراتیروئیدیسم، دفع کلسیم ادرار افزایش می‌یابد.